Pulau Mamutik

Blijkbaar hebben we toch nog wel iets last van een jetlag, want we werden vanmorgen pas om 11 uur wakker. Maar het kan ook t emaken hebben met de kwaliteit van de nachtrust: airco herrie, airco uit, kakkerlak, buurvrouw, buurman, buurvrouw nog een keer, kriebelbeesten in bed, heet, airco weer aan, buurvrouw nog een keer !?!
We hadden het ontbijt in het hotel al gemist, wat opzich niet zo erg was, want ze serveren hier zogenaamd international breakfast. Dat betekent dus bonen in tomatensaus met worstjes, blijkbaar is Engeland hier de standaard voor "internationaal".

De locals eten hier 's morgens warm, dimsum of een complete rijsttafel, volgens mij de hele dag door. Er zijn gelukkig ook genoeg banketbakkertjes die ook zoetige broodje met (ijs)koffie serveren. Dus op naar het leuke Chinese bakkertje wat we gisterenavond al hadden gespot.

De zon straalde vanmorgen ook vollop, dus toch maar 1 van de eilandjes bezoeken. Welke zullen we doen?
Doe maar de kleinste, die ziet er leuk uit. Dus het werd Pulua (eiland) Mamutik! Eenmaal in de bootticket terminal werden we vriendelijk begroet door een stuk of wat zwaaienede verkopers: 'You want boot sir?'
Uiteindelijk gewoon maar 1 gekozen en mee naar de boot: een opgevoerde roeiboot met 100 pk. T*ring wat ging dat hard. Met iedere klap op de golven hoorde ik de lange polyester boot kraken en in gedachte zag ik hem op de eerst voglende golf al in tweeen barsten. Gelukkig was het maar een minuut of 10. Hij kwam ons om 4 uur weer ophalen, in verband met de regen. Shit, toch weer regen!

Het eilandje leek wel uit een boekje: blauw water, wit zand, palmboompjes. Eerst snorkelen, wat een brutale vissen. Anke moest er wel even aan wennen dat de vissen ook gewoon aan je sabbelen. Maar het was super mooi. Volgens Anke vinden de vissen ons een bezienswaardigheid ipv andersom. De beloofde regen zagen we ook al aankomen, dat is goed te zien op de foto. Weer een contrast om aan ons lijstje van gisteren toe te voegen. Donkere luchten boven het vaste land en wij zaten nog heerlijk in de zon.

Er ging een kleine wandelroute over het eiland, zodat we ook nog even het bos in konden. Net van het strand af kwamen we een enorme leguaan tegen. Ik dacht eerst dat het een krokodil was zo groot. Anke stapte er meteen op af om er foto's van te maken. Ze zijn ongevaarlijk heeft ze bij Robbinson geleerd, ik vind het maar niks, van die grote glibberige beesten. Verderop kwam er nog een grote gillende kever uit de boom springen, het leek alsof hij ons probeerde te attacken, maar verderop op het pad hoorde en zagen we er veel meer. Zodra we in de buurt kwamen begonnen ze te gillen en sprongen/vliegen ze hoog in het bos van boomtop naar boomtop, die eerste was zeker gewoon mis gesprongen.

Het was wel een dag vol bijzondere dieren, want terug op het strand cirkelde er een machtige (Zee)arend boven het eilandje. Het was ondertussen beginnen te regenen en alweer tijd om te worden opgehaald.

Terug in KK regende het weer als gisteren en al druipend zijn we naar een reisorganisatie gegaan. We hebben voor overmorgen een 2 daagse trip naar de top van Mount Kinabalu (4000+m) geboekt. Dat wordt even bikkelen, maar waarschijinlijk een unieke ervaring. Vanaf Mount Kinabalu is het een kort stukje met de bus naar Sandakan, misschien dat we daarna doorreizen die kant op, maar dat beslissen we later. Nu eerst weer even eten en optijd naar bed, morgen optijd eruit en eerder naar een eiland, want de regen komt altijd aan het eind van de middag.